Eindelijk laat hij zich horen, de man die eerst een vergeten baby was, dan een vergeten jongetje, nu een vergeten man.
Iedereen kijkt dwars door hem heen. Mensen lopen hem voorbij. Zelfs zijn bloedeigen familie vergeet hem: in de wieg, in het gras, tussen de menigte op straat.
Niemand haat hem, niemand scheldt hem uit, niemand vraagt hem iets. Er is gewoon nooit iemand die aan hem denkt.
En toch: hij bestaat.

Voor het eerst vertelt hij zijn verhaal. Zijn vertelling voert langs de ongelofelijke pieken en dalen van zijn bewogen, jonge leven.
Zijn komische pogingen om iemand te zijn, brengt hij schaamteloos terug tot leven.

De vergeten man is de mens die gehoord wil worden (en daar alles voor over heeft).


De vergeten man vertelt zijn ontroerende verhaal zonder zelfmedelijden. Hij is geen klager, maar een dappere zoeker.
Hij is de mens die gehoord wil worden.
Hij laat ons de wereld door zijn ogen zien. Hij doet ons lachen om zijn goedbedoelde, wanhopige pogingen om iemand te zijn.

De vergeten man gaat over elke gevoelige ziel die weet hoe het voelt om over het hoofd gezien te worden.

Brechtje Louwaard en Tristan Versteven schrijven deze monoloog voor Stefaan Degand.

Stefaan Degand is een vaste gast bij Het Banket. Hij was eerder te zien in Het land is stil, Koning van de slaap en Dokter Szvo.